Kobieta, która zmieniła swój mózg

Barbara Arrowsmith-Young – psycholog dziecięcy, absolwentka Instytutu Studiów Edukacyjnych Uniwersytetu w Toronto. Urodziła się (1951) z dysfunkcjami rozwoju psychomotorycznego, w konsekwencji których przez cały okres edukacji zmagała się z poważnymi trudnościami w uczeniu się. Obdarzona wyjątkową pamięcią i silną wolą, z mozołem pokonywała ograniczenia. Studiując diagnozowanie postępów w nauce dzieci młodszych, zainspirowana między innymi pracami A. R. Łurii, stworzyła szereg ćwiczeń kognitywnych, mających na celu poprawę funkcjonowania zaburzonych obszarów mózgu. Osobiste, pionierskie doświadczenia w zakresie neuroplastyczności mózgu zakończyły się sukcesem – stopniowo poprawiało się funkcjonowanie osłabionych obszarów jej mózgu, aby wreszcie osiągnąć poziom normy, a nawet w niektórych dziedzinach przekroczyć go.

Konsekwentnie udoskonalała swoje ćwiczenia, aby dzielić się doświadczeniem i pomagać dzieciom oraz dorosłym w pokonywaniu trudności edukacyjnych. W 1980 roku założyła w Toronto własną szkołę. Obecnie metodą Arrowsmith pracują ośrodki w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Australii i Nowej Zelandii.

W roku 2005 opublikowany został raport prof. Williama J. Lancee, podsumowujący trzyletnie obserwacje uczniów Programu Arrowsmith. Raport potwierdza skuteczność stosowanych ćwiczeń kognitywnych.

W książce Barbara Arrowsmith uzupełnia swą osobistą opowieść o mozolnej pracy nad kształtowaniem własnego mózgu interesującymi historiami przypadków zaburzeń w uczeniu się, z którymi spotkała się w swojej ponad trzydziestoletniej pracy z dziećmi i dorosłymi.

Fragment recenzji:

/.../wielu znanych i wybitnych ludzi miało trudności z uczeniem się. Byli wśród nich Winston Churchill, znakomity polityk brytyjski, który za swoje pamiętniki dostał literacką nagrodę Nobla, Walt Disney, twórca wspaniałych filmów rysunkowych i Thomas Edison, wynalazca żarówki. Ich początkowe kłopoty z czytaniem i pisaniem zostały usunięte w cień przez zalety ich oryginalnego myślenia i twórczego ducha.

(...)mózg można ćwiczyć tak jak muskuły. Trzeba tylko wymyślić takie zadania, by nimi wzmacniać słabe miejsca mózgu.

Ciekawe, że jedną z metod prowadzących do stopniowej integracji wzroku, ruchu rąk przy pisaniu i rozumienia symboli takich jak zapisane słowa, są ćwiczenia z kaligrafii. Wiedzieli o tym nauczyciele z poprzednich generacji wymagający od uczniów starannego rysowania liter. Być może wagę takich prostych ćwiczeń wiążących zdolność uczenia się z ruchem fizycznym zaczynają rozumieć też lekarze.

/.../

Zmysły w rozsypce , „Newsweek Polska” 26-03-2008