Dla autorów

Materiały do publikacji należy dostarczać zarówno w postaci wydruku na papierze, jak i w postaci elektronicznej na płycie DVD lub na innym nośniku lub w formie załącznika e-maila.

Opracowanie redakcyjne, korekty wydawnicze, skład tekstu, korekty językowe i projekty graficzne wykonuje Wydawnictwo.

Redaktor naukowy pracy zbiorowej ma prawo wprowadzać zmiany w zakresie układu edytorskiego artykułów wyłącznie przed złożeniem ich do druku.

Pozyskiwanie praw do wykorzystania w publikacji materiału ilustracyjnego odbywa się do chwili przekazania pliku (lub maszynopisu) do wydawnictwa. Ilustracje, do których praw nie uda się pozyskać w tym czasie, muszą zostać usunięte z pracy.

Po opracowaniu redakcyjnym tekst trafia do korekty autorskiej. Korektę autorską należy wykonać na wydrukach otrzymanych z Wydawnictwa lub wydrukowanych z pliku pdf otrzymanego od wydawnictwa.

-wydawnictwo wykonuje poprawki i przekazuje autorowi w postaci pliku pdf

-następuje akceptacja autorska ostatecznej wersji tekstu oraz okładki przed drukiem tj.

przekazanie ostatecznie zaakceptowanych materiałów na wydruku papierowym podpisanym przez autora.

DRUK KSIĄŻKI

-książka będzie drukowana w formie i nakładzie zgodnym z zapisami w umowie autorskiej

DYSTRYBUCJA

-dystrybucja książki będzie się odbywała zgodnie z zapisami w umowie autorskiej w formie książkowej lub w wersji elektronicznej, poprzez hurtownie książek, księgarnie i stronę internetową wydawcy

ZASADY SPORZĄDZANIA PRZYPISÓW

Tekst przypisów należy zapisać pismem prostym, poza tytułami książek, artykułów czy samodzielnych tekstów w dziełach zbiorowych, które powinny być zapisane kursywą. Kursywy nie stosuje się w przypadku tytułów aktów prawnych i stron internetowych. Na końcu każdego przypisu stawiamy kropkę, wyjątek stanowią przypisy ze stronami internetowymi.

Tytuły czasopism należy podawać w pełnym brzmieniu.
Zasadniczo nie stosuje się skrótów ustaw, z wyjątkiem kodeksów – wówczas skróty tworzone są następująco:
k.c. – Kodeks cywilny;
k.h. – Kodeks handlowy;
k.k. – Kodeks karny.

Należy wybrać jedną z form skrótu i stosować konsekwentnie w całej pracy.

loco cit. = loco citato — w miejscu cytowanym
ibid. = ibidem — tamże
id. = idem — ten sam, tenże
op. cit. = opus citatum — dzieło cytowane
[s.l.] = sine loco — bez miejsca
[s.a] = sine anno — bez roku
[s.n.] = sine nomine — bez wydawcy
por. — porównaj
cyt. za — cytuję za
[b.m.] — bez miejsca
[b.r.] — bez roku
[b.w] — bez wydawcy

Sposób sporządzania przypisów w tekście:

W przypisach stosuje się następującą kolejność zapisu bibliograficznego:

1) opis książek – inicjał imienia i nazwisko autora (pisany stylem prostym), tytuł pracy (kursywa bez cudzysłowów), tom (jeżeli występuje, np. t. 1), miejsce i rok wydania, numer powoływanej strony.

P r z y k ł a dy:

Pisarze polskiego oświecenia, t. 2, pod red. T. Kostkiewiczowej i Z. Golińskiego, Warszawa 1994.

W. Feldman, Współczesna literatura polska 1864–1918, cz. 2, Kraków 1985, s. 65.
I. Pawlikowska, Koncepcje bezpieczeństwa państw Europy Środkowo-Wschodniej, Toruń 2006, s. 31.

2) praca będąca częścią publikacji zbiorowej – należy zastosować zapis [w:] i podać inicjał imienia i nazwisko redaktora, a następnie, po skrócie (red.), tytuł książki (kursywą), miejsce wydania, rok, numer strony.

P r z y k ła d y:
A. Dębiński, Z historii Wydziału, [w:] A. Dębiński, W. Sz. Staszewski, M. Wójcik (red.), Profesorowie prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 2006, s. 9.

S. Krajewski, Abraham Joshua Heschel – prorok na nasze czasy, [w:] A. J. Heschel, Człowiek nie jest sam, Kraków 2008, s. 8.

3) opis artykułów – inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł artykułu (kursywa bez cudzysłowów), tytuł czasopisma pismem prostym, rok wydania, numer czasopisma w danym roku, numer powoływanej strony.

P r z y k ł a d:

P. Śpiewak, Talmud. Sentencje Ojców, Tygodnik Powszechny 2012, nr 3 (3262), s. 8.

W opisie gazet codziennych, można podawać tylko rok i datę dzienną:

Stachura, Z zachodniego na nasze, „Gazeta Wyborcza” 2004, 10 lutego.

4) opis orzeczeń sądów lub trybunałów – nazwa orzeczenia, nazwa organu, który je wydał, data wydania, sygnatura akt oraz (jeśli orzeczenie było publikowane) wskazanie miejsca publikacji i numerów stron.

P r z y k ł a d:

Orzeczenie SN z 10 maja 1989 r., III CZP 36/89, OSNCP 1990, nr 1-4, poz. 56.

Wyrok Wielkiej Izby z 7 lutego 2013 r., w sprawie Fabris przeciwkoFrancji, skarga nr 16574/08

5) źródła internetowe.

P r z y k ł a d:

http://www.vm.ee/?q=en/node/4095 Estonia in the Council of the Baltic Sea States (CBSS) (dostęp 11 września 2010).
http://www.ptta.pl/pef/pdf/i/Informacja.pdf (dostęp, 9 luty 2016)

Sposób sporządzania bibliografii na końcu tekstu:

Przykłady:

Jabłoński M., Jawność życia publicznego a problem kryzysu demokracji przedstawicielskiej, [w:] Księga jubileuszowa z okazji X-lecia Samorządu Komorniczego w Apelacji Szczecińskiej. Iustitia est constans et perpetua voluntas ius suum cuique tribuendii, red. K. Flaga-Gieruszyńska, Sopot 2016.
Szydło M., Osoby wykonujące wolne zawody prawnicze jako przedsiębiorcy, Przeglad Sądowy 2004, nr 2.

drukuj

« powrót